Cem Özer: Ölmeden cenazemi yaşadım
Sağlık durumu hakkında konuşan Cem Özer, “Ben ölmeden o cenaze törenini yaşadım. Gelenlerin gözünde pişmanlıkları gördüm” dedi
42 gündür hastanede kalan Cem özer sağlık durumu hakkında basın açıklamasında bulundu.
Özer şu ifadeleri kullandı:
“Şu anki sağlık durumum iyi. Tabii ki daha iyi günlerimiz oldu, ama oldukça iyi. Her gün daha iyiye gidiyor. Fizik tedaviyle devam ediyoruz. Zor günler geçirdik, ama her şerde bir hayır vardır. Bundaki hayır da şu oldu; beni çok seven insanlar varmış, benim çok sevdiği insanlar varmış. Bunu fark ettim. Şunu söylemek istiyorum; Sevdiğinizi biri varsa bunu ona sağlıklıyken gösterin. Gerçekten o anlamda çok duygulu günler geçirdim.
"Bu saatten sonra o insanları bırakmayacağım"
Hiç ummadığım kişiler geldi, hiç ummadığım kişiler benim için gözyaşı döktü ve ben bu saatten sonra o insanları bırakmayacağım. Sadece tanıdığım sevenler değil, tanımadığım insanlar da var. Afyon'dan kaymak mı gelmedi, Kayseri'den pastırma, Trabzon'dan tereyağı mı gelmedi? Kemik suyuna çorbalar... Aşçılarından şeflerinden çorbalar, reçeller... Hepsinin üstünde güzel notlar var. Sayamayacağım kadar şey. Bu beni çok duygulandırdı.
“Ölü seven bir milletiz"
Hep şey derdim; Biz nekrofili bir milletiz ya. Ölü seviyoruz, cenazelerde en çok ben severdim şovları yapıyoruz. Bir insanın heykelini dikip, adını yaşatacaksanız onu ölmeden yapın. Ben ölmeden o cenaze törenini yaşadım. Gelenlerin gözünde pişmanlıkları gördüm.
Tabii bu arada eşimle kızım büyük çile çektiler. Menajerim Banu'nun bile iyi ve sıcak bir insan olduğunu biliyordum ama ne kadar fedakar ve candan olduğunu bu süreçte öğrendim. Yıllardır kuzenim olan insanı kardeşim gibi sevdiğimi fark ettim. Birbirimizin canını sıkmıştık...
"Uyandığımdan beri Mehmet Ali'yi düşünüyorum"
Mehmet Ali ile sıkı fıkı bir dostluğumuz yoktu ama uyandığımdan beri aklımda o var. Asistanıyla konuştum. 'Ne olur bırakmayın elini tutun' dedim. İnşallah o da bir an önce kendisine gelir.
"Ben o kapıya gittim oradan döndüm"
Yoğun bakımda yatanlar her şeyi duyuyor ve hissediyoruz. Yoğun bakımda 'ben gittim, öldüm' dedim. Şu an sadece hatırlıyorum. Bırakmıştım kendimi. 'Oh be güzel bir şey kurtulduk her şeyden, dertten tasadan. Şimdi annemle babamla zaman geçiririm'. Zihin böyle düşünüyor. Koma böyle bir şey. Ama sonra eşimle kızımı bana bir şeyler anlatırken duydum. Yanımda belki 5 dakika kaldılar ama bana bir saat gibi geldi. Sonra dedim; Cem ne yapıyorsun, sen gideceksin ama onlar mahvolur', sonra kendimi toparladım. Ben o kapıya gittim oradan geri döndüm.”