Hediye’nin 4 çocuğu vardır. Hediye’nin en büyük çocuğu ortaokula, en küçüğü ise ikinci sınıfa gitmektedir. Hediye geldiğinde biraz oturup sohbet ettik. Hediye geldiğinde Muhammed uyuyordu, Eren uyanıktı. Valizi getirdim. Valizin içindeki tüm elbiseler Enes’e aitti. Elbiselerin tümünü Hediye ile katlayıp valize koyduk. Oturmaya devam ettik. Bu sırada Enes’in telefonu çaldı. Enes telefonda konuştu. Kim olduğunu sorduğumda ‘Arkadaşlarım’ dedi. Sonra Enes kalkıp evin iç kısmına gitti ve ardından evden çıktı. Enes eve geri gelmedi. Bu sırada eltim ve ben içeride oturuyorduk. Biz bayağı oturduk ve konuştuk. Hediye bir süre sonra evden çıktı. Hediye çıkarken, Enes oğlum eve geldi. Enes geldiğinde babasını yemek için aradı.

Sonra ben mutfağa gidip yemeği ocağa koydum. Sonra gidip dinamoyu çalıştırıp geri eve geldim. Sonra balkonuma çıkıp balkonumu yıkadım ve suyu bahçeye verdim. Sonra içeriye girdim. Baklava pişmişti. Mutfağı ve evi toparlayıp dama çıktım. Damda yatak sermek için çıkmıştım. Damda iken Enes’in sesi gelmekteydi. Ben aşağı indiğimde Eren’i gördüm. Eren’e ‘Abin orada mı?’ diye sordum. O da ‘Evet’ dedi. Ben de gidip Enes’i çağırdım. 20-30 metre çocuklardan uzaktaydım. Çocuklar sigara içmekteydi. Sigara içtikleri için onları uyarıp tembihledim.

Sonra oğlum Enes’e, aşağı indiğimde ahırdan 20-30 metre uzakta Enes, Ufuk ve ismini İsa ya da Yusuf olarak bildiğim çocuklarla beraber oturuyorlardı. Saatin kaç olduğunu hatırlamıyorum. Ancak hava kararmaya başlamıştı. Enes’e seslenip “Oğlum, bana yardım et” dedim. Oğlum Enes geldi, bana yardım etti ve ahırın penceresini kapattık. Pencere yüksekteydi. Enes’in yardımıyla birlikte ahırın penceresini kapattık. Hindileri ahıra koyduk.

Sonra eltim, muhtarın eşi Melek Güran, yanındaki kızı ve kız kardeşleri hep birlikte kapıda oturuyorlardı. Ben Melek’in ameliyat olan babasının sağlık durumunu sorup, elbise konusuna girdiklerinde ‘Beni tutmayın, evde pilavım ateşte’ diyerek oradan ayrılıp eve gittim. Eve geldiğimde çocuklar da eve doğru geliyorlardı. Muhammed’e ‘Git, kardeşin Narin’i de yemeğe çağır’ dedim. Ben mutfağa girene kadar Muhammed eve döndü ve ‘Narin orada değil’ dedi. Ben dışarı fırlayarak ‘Enes, sen camiye git bak’ dedim ve ben de tepeye çıktım. Tepeden Maşallah’a seslendim. Çünkü daha önce yüzlerce defa Narin’i Maşallah’ın evine bırakmıştım. Kurstan sonra orada olabileceğini düşünerek oraya gittim. Narin’i sordum. Maşallah bana Narin’in orada olmadığını söyledi. Süheyla da oradaydı. Süheyla’ya da ‘Narin sizde değil mi?’ diye sordum. Çünkü İbrahim Halil Güran’ın da küçük kızı vardı. Belki oradadır diye düşünmüştüm. Süheyla da bana ‘Narin ya Hediye’ye ya da Yasemin’e gitmiştir’ dedi. Sonra Hediye’yi aradım. ‘Narin orada değil mi?’ diye sordum. O da ‘Yok, burada değil’ dedi. Sonra Hediye’nin kızı Ecrin’i, Yasemin’in evine Narin’i sormaya gönderdim. İki dakika geçmeden tekrar Hediye’yi arayıp Narin’in Yasemin’in evinde olup olmadığını tekrar sordum. Bana ‘Orada değil’ dediler.