16. Artık sana ve çocuklarıma bu işkenceyi çektirmek istemiyorum.

Sevgili Joan,

23 yıl boyunca çok mutlu yaşadık. Evliliğimiz çok iyi gidiyordu ta ki 2 sene önce Kristy öldüğünde içimde bir şeyler koptuğunu hissedene kadar. Hastaneden döndüğümde nasıl mahvolduğumu hatırlıyorsun. Bu hastalığımın başıydı. O zamandan beri kondisyonum daha da kötyüleşmeye başladı, artık mantıklı düşünemiyordum. O zamandan beri benimle bir cehennemde yaşıyorsun. Artık sana ve çocuklara bu işkenceyi çektirmek istemiyorum. Seni ve çocukları çok seviyorum ve benim yüzümden acı çekmenizi istemiyorum.

Lütfen beni affedin.

Sevgiler, FRANK

17. Bensiz yaşamayı öğreneceksin, tıpkı sensiz yaşamayı öğrendiğim gibi…