"Bu davayla bizi, köşeye sıkıştırabileceklerini umdular. Kızım, Robert Koleji'nde 10. sınıfta okuyordu, babası vefat ettiğinde. O andan itibaren hiçbir şekilde kendisini görmedik. Dört seneden sonra ilk defa burada görüyorum; ama ondan önce 'canım kardeşim'di. Babası vefat ettikten sonra tamamen ortadan yok oldu. Sanem'in okuldaki velisi babasıydı. O, okuyordu.

Üvey ağabeyi, gidip, bu talimatı iptal ettirdi. Bütün mahkeme tutanaklarında görünür ki bizim evden çıkarılmamız yani sokağa atılmamız, Sanem'in Robert Koleji'nde okumaması, ekonomik olarak sıkıştırmak. Yani her türlü yalana, iftiraya maruz bırakıldık. Demek ki para, insanları bu hale getirebiliyormuş. 'Deli utanmaz, yakınları utanır' diye bir söz vardır.

Biz, bunların yaptıklarından utandığımız için kızımı ve kendimi hep dışarıda tuttum. 'İsmimiz, insanların ağzına sakız olmasın, malzeme olmasın' diye; fakat madem ki küçücük, gencecik kardeşini nezarethanede tutabilecek kadar vicdansızlarmış, o zaman haklarındaki gerçekleri de herkesin öğrenmesini çok isterim. Merhum Savaş Ay'ın yapmış olduğu ve tüm mirasını oğlu Can Ay'a bıraktığı bir vasiyetname vardı, bu zaten iptal edildi. Halen Yargıtay'da temyiz aşamasında. Süreç, bu şekilde ilerliyor yani gönül isterdi ki hiç böyle şeyler yaşanmasın."

Bodrum'da polisler tarafından adliyeye getirilen anne-kız, savcılıkta ifade verdikten sonra serbest bırakıldı. 3'üncü Asliye Ceza Mahkemesi'ndeki duruşmaya katıldıktan sonra Türkan Demir ve Sanem Dolun Ay, İstanbul'a döndü.