"İstanbul'da, Sulh Hukuk Mahkemesi'nde dava bulunuyor. O davada, bu evin mühürlenmesine ve de anahtarlarının teslimine dair verilmiş ara kararlar var. Burası boş ev niteliğinde olan, tereke malı olan bir evdir. Dün akşam müvekkillerim, bu evi bana göstermek istediler. Ben de arabayla bizzat kendilerini evin önüne kadar götürdüm.

O sırada, meğerse yine kanuna aykırı şekilde Can Ay ailesiyle birlikte girmiş, kullanıyormuş. Dediğim gibi böyle bir yetkisi yok. Onun varsa müvekkilimin de var. Dolayısıyla kimse, kimseye üstün olmadığı için mirasçılık anlamında böyle bir yetkisi yok. Mahkemenin orayı, ona vermişliği de yok.

İçeriden kendisinin eşi çıktı, kendisi ile gayet medeni bir konuşmamız oldu. Kim olduğunu söylemedi. 'Ben konuşmam yönünde talimat aldım' dedi. Biz de 'Peki' dedik ve 'İyi akşamlar' dedik. Sonrasında Can Ay, hakkımızda ben de dahil olmak üzere şikayetçi oldular. Üçümüz hakkında, 'konut dokunulmazlığını ihlal'den suç duyurusunda bulunmuşlar. Şikayetçi olmuşlar. Biz, evin kapısını, penceresini zorlamışız; zorla içeri girmeye kalkmışız. Olay, savcılık makamına, nöbetçi 

savcıya intikal etti. Savcılık makamı, bu konuda herhalde açılmış bir dava olduğundan hareketle adeta bu davada biz, sanki mahkum olmuşuz gibi sanki daha önce vekiller, bu suçu işlemiş gibi 'Siz misiniz bir daha bu evin oraya gelen' şeklinde bir akıl yürütmeyle gözaltı kararı verdi. Vekillerim, bu kız ve annesi, 'konut dokunulmazlığını ihlal' gibi bir suçtan gece gözaltına alındılar. Sabaha kadar nezarette kaldılar."