Üzerimde enteresan bir enerji var. Düşünürsem o sihir, o enerji bozulur diye düşünüyorum. Herkesin hayatında ikinci baharlar, ikinci perdeler var ya; sanırım benim de öyle. 11 senedir her cumartesi aynı mekanda sürekli sahnem var ve bu beni tatmin ediyor.

10 sene sonra da bu kadar pop şarkı söylemek istemem. Ama güncel olanı yakalamaya çalışırken kendi özümden geçeceğim, kimliğimle çatışan şeyler de yapmam.

Geçenlerde arşivimi karıştırırken bir röportajımı gördüm. "Gerekirse bulaşıkçılık yapar yine şarkı yaparım" demişim. Bulaşıkçılık yapmadım ama çok zor zamanlarım oldu. Duygusal anlamda da, ekonomik anlamda da... Ama hiç vazgeçmemişim. Müzik benim sığınacak limanım.

Unutulma korkusu yaşamıyorum. 'Vefasız', 'Derbeder', 'Yüreğime Ektim Seni', 'Deniz Gözlüm', 'Bu mu Sevda' denildiğinde ben hatırlanacağım. Artık nasıl unutulacağım ki? Taksiye bindiğimde "Abi seni göremiyoruz" dediklerinde stres oluyordum. Öğrendim ki bunu herkese yapıyorlarmış.