Bir baba nasıl olması gerekiyor bilmiyorum. Babamın sadece beni yersiz yere azarladığını biliyorum. Babalarıyla ilişkileri çok iyi olan kız arkadaşlarım hayata karşı daha güvenli, hayatlarına giren erkeklerle daha rahat olabildiklerini gördüm. Babayla ilgili sorunları çözemedim.

Babanla ilgili bir ana git denildiğinde hep evdeki küçük tuvalete kapatılıp hortumla hiç acımadan bana vurduğunu hatırlıyorum. 3-4 yaşındaki bir çocuktum. Çok gereksiz ve sebepsiz buluyorum bunu.

Babamla hiç görüşmüyordum, ablam 'Babam çok hasta istersen bir pişmanlık yaşamamak için görüşelim. Seni görmek istiyor' dedi. Ofisine görüşmeye gittik ve çok soğuk, tanımadığım bir insan ama bir baba. Beni lütfen yargılamayın onun çok hasta ve zor durumda olduğunu gördüğüm zaman içimdeki rahatlamayı ve huzuru anlatamam. Bu güzel bir duygu değil.

Babamın ablamla sert bir dille konuşmaya başladığını gördüğümde ben bir şey söylemek istiyorum diyerek 'Şu anda seni bu kadar kötü bir durumda görüyor olmaktan duyduğum mutluluğu sana söylemek istiyorum. Allah'a olan inancımı çok arttırıyor' dedim.

Hayatımdaki kırılma noktalarından biri de ilk erkek arkadaşımı başka bir kadınla görmemdir. Babam gibi biriyle evlendim, o da beni aldattı.