Sonunda bir teşhis konuldu. Yıllarca yorgunluk ve ayakta kalmaktan olmuş. 3-4 aydır sahneye yine çıkıyorum ama dikkat etmem gerekiyor. Bir şekilde bizim hep dinlenmemiz gerekiyor. Eskiden haftanın 5-6 günü sahne yapıyordum şu an 2 güne düşürdüm. 

Toparlayıp sağlığıma kavuşana kadar çok sahne yapmayacağım. Teşhis konulduğunda çok üzüldüm. İki yaşında bir çocuğunuz var ama oynayamıyorsunuz, koşamıyorsunuz üzülüyorum yani.

Yürümekte güçlük çekiyorum bir gün kalkıyorum hiçbir şeyim yok bir gün bakıyorum ki kalkamıyorum. Ağrılarımda var. Önümüzde ay Küba'ya gideceğim. 

Benimki bir kas hastalığı. Gülüyorum, oynuyorum ama içim kan ağlıyor çünkü ağrılarım var. Sahneye çıktığımda her şeyi unutuyorum. Ekibim bile beni sahnede görünce 'Abi sen hasta değilsin' diyor. Sahne bitince 'beni alın götürün' diyorum. Fazla bir şeyi kafaya takmamak lazım pozitif olmak gerekiyor. Ölümcül bir hastalık değil Allah'a şükür ama ayakta durmam gerekiyor.