Toparlayıp sağlığıma kavuşana kadar çok sahne yapmayacağım. Teşhis konulduğunda çok üzüldüm. İki yaşında bir çocuğunuz var ama oynayamıyorsunuz, koşamıyorsunuz üzülüyorum yani.

Yürümekte güçlük çekiyorum bir gün kalkıyorum hiçbir şeyim yok bir gün bakıyorum ki kalkamıyorum. Ağrılarımda var. Önümüzde ay Küba'ya gideceğim. 

Benimki bir kas hastalığı. Gülüyorum, oynuyorum ama içim kan ağlıyor çünkü ağrılarım var. Sahneye çıktığımda her şeyi unutuyorum. Ekibim bile beni sahnede görünce 'Abi sen hasta değilsin' diyor. Sahne bitince 'beni alın götürün' diyorum. Fazla bir şeyi kafaya takmamak lazım pozitif olmak gerekiyor. Ölümcül bir hastalık değil Allah'a şükür ama ayakta durmam gerekiyor.

Allah'a şükürler olsun isyan etmedim. Sonuçta duyuyorum, gözlerim görüyorum, yürüyorum bunlara şükür etmek lazım bizden daha kötüleri var. Korkmuyorum da hastalığımın arkasındayım. Önümüzdeki aylarda hiçbir şey kalmayacak diye kendi kendimi teselli ediyorum."