Tipim yüzünden herhalde. Yoksa hayatımda hiç fiziksel kavga etmedim. Her şeyin konuşarak çözülebileceğine inanıyorum. Hepimiz bu dünyada, hele erkek dünyasında, biraz daha ‘kalkanlı’ büyüyoruz.

Kameraları pek sevmiyorsunuz, dolayısıyla sizi şarkılarınız dışında pek tanımıyoruz...

E benim işim bu. Karamsar, depresif biri değilim. Aslında toplum olarak hüzün seviyoruz, bu bizim coğrafyada var. Düşünsene hüznün İngilizcesi var mı? Yok. Ayrıca hüzün bir şeylerden beslenip olumlu bir yere de yönlendirilebilir.

Albümün adındaki soruyu size yönelteyim; ‘Neden Böyleyiz’?

Her gün ülkede bin tane olay, şiddet oluyor, dönüp birbirimize “Neden böyleyiz” diyoruz. Onu sorgulamak istedim. Neden rahat duramıyoruz? Neden kimse kendi özgür olduğu alanda başkalarını rahatsız etmeden yaşayamıyor?