"Müslüm evde çocuk gibiydi. Dışarıda çok ciddiydi ama evde çok iyiydik. Haksızlığa kesinlikle tahammülü yoktu. Evimizde çok mutluyduk, hiçbir geçimsizliğimiz yoktu.

Müslüm’e ait her şeyi özlüyorum. Her zaman evin içindeymiş gibi hissediyorum, sadece sessini duyamıyorum. Aklıma onun mutfakta yanıma sokuluşları geliyor. 

Eline bağlamasını alıp geliyordu, “Hadi, hadi başla; ‘Şu Dağlarda Kar Olsaydım’ı söyle”  derdi. Ben de söylerdim. Bütün apartmana konser verirdik, mutfaktan.

Anlatamayacağım kadar iyi bir insandı. Aramızda ne kıskançlık yüzünden kavga geçti, ne de ayrılmayı düşündük. 33 sene birbirimizi çok iyi anladık. Çünkü birbirimize arkadaş, karı-koca, anne-baba oluyorduk.