Müslüm’e ait her şeyi özlüyorum. Her zaman evin içindeymiş gibi hissediyorum, sadece sessini duyamıyorum. Aklıma onun mutfakta yanıma sokuluşları geliyor. 

Eline bağlamasını alıp geliyordu, “Hadi, hadi başla; ‘Şu Dağlarda Kar Olsaydım’ı söyle”  derdi. Ben de söylerdim. Bütün apartmana konser verirdik, mutfaktan.

Anlatamayacağım kadar iyi bir insandı. Aramızda ne kıskançlık yüzünden kavga geçti, ne de ayrılmayı düşündük. 33 sene birbirimizi çok iyi anladık. Çünkü birbirimize arkadaş, karı-koca, anne-baba oluyorduk.

Her kafadan bir ses çıkıyor. Elbette karı-koca arasında oluyor. İlk zamanlar olmadı mı, oldu. Ama onu idare edecek kişi bendim. Her şeyine tahammüllü ettim. O bana karşı değişik tavır takındığı zaman susmasını bildim.