Kaşıntıların kendi sinir ağları vardır. Yakın zamana kadar kaşıntı ve acı hissinin aynı sinir ağlarını paylaştığı sanılıyordu. Ancak 1997'de yapılan bir araştırma, kaşıntının kendine özgü ayrı sinir lifleri olduğunu ortaya koydu.

Kronik kaşıntı da kronik ağrı kadar insanı güçten düşüren bir rahatsızlıktır. Bu durum karaciğer ve lenfoma hastalıklarına işaret eder.

Kaşıdıkça kaşınma hissi de artar. Bu döngüye dikkat etmek gerekir. Zira deriyi kaşımak ekstra histamin salgılanmasına, bu ise beyne daha fazla kaşınma sinyali gönderilmesine neden olur. Ancak fazla kaşınmak derinin parçalanmasına neden olur. Bu da enfeksiyon riskini artırır.

Kaşıntıya neden olan böcekler ve bitkilerle baş etmenin en iyi yolu kaşınmaktır. Böylece bu dış etkenler vücuttan uzaklaştırılmış olur. Kaşınmak ayrıca damarların genişlemesini ve vücuda giren toksinin kandaki akyuvarlar ve plazma ile temizlenmesini sağlar. Derinin kızarıp kabarması bu yüzdendir.